Boekenwurm
Posted on: April 30, 2014
Ik lees graag. Niet alleen op wereld boekendag of tijdens de boekenweek maar dagelijks. De ene keer meer dan de andere maar ik kan me niet voorstellen wat het is om een dag niet te lezen. Ik sjouw dagelijks met een te grote tas omdat er niet alleen een boek in moet passen voor onderweg maar er twee boeken in moeten passen voor onderweg want stel je voor dat ik in de trein zit en mijn ene boek uitlees en dan zou ik anders de rest van de reis zonder zitten!
Er ligt een boek of twee of drie (oké, oké, vijf) naast mijn bed en eentje (echt eentje) tussen de kussens van de bank verstopt. Mijn treinboek komt thuis namelijk niet uit mijn tas want stel je voor dat ik die dan vergeet terug te stoppen; zit ik zonder boek in de trein. Heel soms is er een boek dat ik écht niet los kan laten en dat ik dan overal mee naar toe sleep / uit mijn tas haal omdat ik ‘nog één bladzijde, vooruit de rest van het hoofdstuk eventjes nog’ wil lezen.
Ik heb een prachtige bladwijzer maar soms vergeet ik die over te plaatsen naar een nieuw boek en houd dan bij waar ik gebleven was met een kassabonnetje, treinkaartje, paperclip of wat er ook maar op de bodem van mijn tas te vinden is. Soms ga ik zelfs over tot -shocker- ezelsoren. Uiteraard alleen bij exemplaren die mijn persoonlijk eigendom zijn en nooit bij die ik in leesleen heb van anderen. Nog meer shocking: ik vind het er stiekem eigenlijk wel gezellig uitzien, zo’n boek waaraan je kan zien dat het gelezen is. Hoewel ik het dan weer minder fijn vind als leners dat bij mijn boek doen. Vreemder is dat ik het soms dan weer niet erg vind als anderen het ook doen. Zo heb ik een boek waarvan bijna iedere pagina wel een gewezen ezelsoortje heeft en daaruit blijkt dan weer het supervele leesplezier dat er aan beleefd is en dan voel ik me wel een beetje trots omdat ik die vondst had gedaan. En ja, ik ben me ervan bewust dat het van tegenstrijdigheden aan elkaar hangt maar het is gewoon een kwestie van gevoel. Zo kan de manier waarop een kaft aanvoelt bij mij de doorslag tot aankoop geven. En ik ben ook zo iemand die haar neus in een boek stopt en dan snuift. Ik dacht altijd dat ik daarin enig in mijn soort was totdat ik Opa V. zijn neus ooit in een vers puzzelwoordenboek zag stoppen en gelukzalig hoorde verklaren dat deze editie ook weer zo lekker rook. Andersom ben ik ooit gestopt met een boek om de simpele reden dat het te erg stonk.
Eh ik weet even niet meer zo goed waar ik nou precies heen wilde met dit relaas: mijn blik dwaalt steeds af naar de plank aan de muur die vol staat met nog ongelezen exemplaren en mijn gedachten zijn bij de keus die ik straks moet maken voor welk nieuwe exemplaar ik zal gaan aanbreken. (Prijzig probleempje maar dankzij ruilclubjes en het Boekenfestijn toch nog die fijne voorraad). Het is zo dat..oke laat maar, tijd voor een conclusie. Ik hartje lezen.
“I tried to beat my reading addiction….Worst two minutes of my life.” – anon.
citroenlimonade 
Leave a comment